De dadelkoekjes van Leila Aberyah.

Leila Aberyah, hulpverleenster van beroep, typeert zichzelf met recht als een geëmancipeerde Marokkaanse van de eerste generatie. Een moderne vrouw, stevig geworteld in twee culturen, maar o zo traditioneel als het op eten aankomt. Iedereen in haar omgeving weet het: de keukenprinses uit het berberdorp Gzanaya gruwt van voedsel uit blik, van voorverpakt en van diepvriesspul. Leila eet nog liever droog brood, dan dat ze een potje spaghettisaus opwarmt.

Leila, die buiten haar werk nog een catering runt, is een vurig pleitbezorgster van de ouderwetse keuken, of die nu Hollands of mediterraan is ,,Stamppot of een Marokkaanse stoofschotel, dat maakt me niet uit. Ik kook het allebei met evenveel plezier, maar het móet van verse producten zijn.’’

,,Ik ben één keer door mijn kleindochter McDonald’s binnengesleept. Afschuwelijk. Jonge mensen eten veel te ongezond. Schrijf dat alsjeblieft op, want het is een groot probleem.’’

Vers waren de talrijke vissoorten die oma haar leerde bereiden in Oran, een zinderende havenstad in Algerije. ,,Van mijn oma heb ik het koken geleerd. Ze wist bij iedere vis de perfecte saus te bereiden. Zó ontzettend lekker.’’

Vers waren de geroosterde paprika’s, die moeder haar met kilo’s tegelijk van hun zwarte schil liet ontdoen. ,,Wat had ik daar een hekel aan. En moeder controleerde ze allemaal. O wee, als er nog stukjes schil aan zaten. Vergelijk het maar met een kist boontjes schoonmaken. Het waren altijd grote hoeveelheden, want we waren met tien kinderen.’’

Vers waren ook de aardappels die door de marmita-schotel gingen. ,,Ik at in mijn jeugd bijna net zo vaak aardappelen als de Nederlanders. Alleen op vrijdag kregen we couscous. Echt hoor, ons eten is niet zo verschillend. We doen er alleen andere dingen mee.’’

Leila (58) verbaast zich er wel eens over hoe slecht jonge mensen vandaag de dag thuis zijn in de keuken. ,,In het Marokko van mijn jeugd was koken het belangrijkste dat je leerde als meisje. Een vrouw die niet kon koken, was geen aantrekkelijke partij voor een man. Mijn echtgenoot heeft het getroffen, dat durf ik wel te zeggen.’’

Leila hoefde niet lang na te denken over een recept voor Stadseten. De dadelkoekjes die ze bakt voor het Suikerfeest en het Offerfeest, of gewoon als ze ergens op bezoek gaat, zijn zeer gewild onder familie en vrienden. ,,Dadelkoekjes maken is niet zo moeilijk. Het is de kunst om er een eigen smaak aan te geven. Ik gebruik bijna altijd een paar extra ingrediënten als ik kook en bak. Dan wordt het echt mijn recept. Ik hoop dat veel Amersfoorters de dadelkoekjes thuis gaan proberen. Maar ik waarschuw alvast: je moet ze daarna zeker nog vaker maken.’’

Dadelkoekjes

ingredienten

1 kilo bloem

500 gram echte roomboter

snufje zout

7 eigeel

1 eetlepel suiker

1 eetlepel zonnebloemolie

3 eetlepels rozewater (mazhar)

2 zakjes vanillesuiker

1 zakje bakpoeder

vulling

500 gram pastadadels

1 eetlepel roomboter

2 theelepels kaneel(poeder)

2 eetlepels oranjebloesemwater

Voorbereiding vulling

Kneed de pastadadels samen met de roomboter, kaneel en oranjebloesemwater tot een geheel. Draai er kleine bolletjes van en rol deze uit tot ovale rolletjes van 3 centimeter.

Voorbereiding deeg

Roer alle ingredienten behalve de bloem bij elkaar tot een schuimig laagje.

Al roerend de bloem beetje bij beetje toevoegen tot een zacht deeg ontstaat.

Rol de lap deeg uit met een deegroller tot een dikte van een halve centimeter. Steek er rondjes uit - bijvoorbeeld met een theeglas - met een doorsnee van 3 a 4 centimeter. Leg het rolletje pastavulling op het deegrondje en vouw het deeg om de vulling . De randen goed aandrukken. Breng met een pincet versieringen aan op het deeg

De koekjes op een bakplaat zetten en afbakken. Als de koekjes uit de oven komen laten afkoelen en deze bestrooien met poedersuiker.